(ringrazio Maria Lupo per la paziente "guida"
senza la quale non avrei saputo correggerle l'ortografia)
O nomm’ tujo
è purtatore ‘e guaie!
O’ssann’ tutte quante,
ca primm’ è te’
chi l’ha purtato,
sulamente ruvin’ e core
ha cumbinato.
E i’ m’ò dicev’ pure,
giggì, statte quiete,
giggì, lieve mane,
nun’a da retta a chella,
pecchè chella è n’a ‘nfame!
Ma che vuò fa
si j’ so nato strunz,
e quann veco ‘e ccarne toje
addevento baccalà?
E l’e' vuluta tu, ‘sta fine,
l’e ditt’ a o cor’ mio
na sera d’està:
“ guagliò vattenne,
jesce fora a ‘stu palazzo’
e fernescela ‘e me scassà o ….”
Sì ‘na carogna!
Sì bella comm’ a vita,
sì nfame comm’ a morte!
E j’ mò, sto ccà,
annanz a chesta porta,
o’Terrasantiere m’ha ditte
“e’ tarde pè ttrasì,
tuorna dimane,
che t’atterrammo llì”
ma po’, nennè,
‘o ssaje ch’aggio penzato?
Chi ha avut’ ha avuto
E chi ha dat’ ha dato:
j’ t’aggio dato ammor’
e tu ‘nfaccia m’ e sputato?
Mannaggia ‘e cane muorte!
A ttè, e a chi t’ha criato;
dimane vaco ‘o porto
a ddà Katyna ‘a Russa,
e te faccio verè ,
ca nonostante a ttè,
ancora nun so’ mmuorto!