username: password: dati dimenticati?   |   crea nuovo account

Li sette re all'osteria

So' nato sotto a 'n monte,
fatto de coccio.
Drento 'n quartiere,
chiamato Testaccio.

Un posto de gente,
genuina, puro co quarche guitto,
quarche paina.

Mo l’antra sera,
co l’idea de abbuscamme
'n goccetto semo entrati
all’osteria io e Ninetto.

Me so portato puro er libro,
pe mette 'n mezzo a sto babbione.
Volevo faje scola su Roma.
Quanno chera na nazione.

E chi se lo figurava d’esse corto,
da 'n balucamento de la storia,
a mpicciamece co sto boia,
a parlà de li sette re che reposino 'n gloria.

Mamma mia che serata,
stateme a sentì,
ve ricconto com’è annata.


Enea

Va beh! Ma entramo,
si no ce faccio er botto,
levamese da sta zacchera,
te l’offro io 'n gotto.

E no signori!

Mettemese a sede.

E quà me ce indinio,
voleva fonnà Roma,
e fonnò Lavinio!?

Ma come scappò de Troia,
cor padre a cecci collo!?

Scappò lassanno quer casino!?
E pe che fa! Fonnà n'paesino!?
E no io alla stroria de la lupa,

12345678910

0
0 commenti     0 recensioni    

un altro testo di questo autore   un'altro testo casuale

0 recensioni:

  • Per poter lasciare un commento devi essere un utente registrato.
    Effettua il login o registrati

0 commenti:


Licenza Creative Commons
Opera pubblicata sotto una licenza Creative Commons 3.0