username: password: dati dimenticati?   |   crea nuovo account

Nuvoe (nuvole)

Vecio omo pien de rughe e affanni,
te ricorditu quando via par gli anni
se corea scalsi su prà bagnai de piova,
o distirai par terra, su un lett de erba nova,
se vardava rapii in ciel le nuvoette:
"Varda un can! - Un drago!" e se disea "puarete,
le core sensa meta verso un destin segnà"
Anca mì giero una nuvoetta, tanti anni fa,
che navigava scetta sul mar dea vita,
pochi schei in scarsea ma con una forsa sue dita
par ciapàr el meio de stò mondo can.
Vecio amico.. scoltame te parlo da cristian.
Adess son tracc, orbo e meso rimbambio,
ma gò ancora la forsa par vardarme indrio
e per capir che no sé servio a niente
creder nel mondo, in Dio o nella sente,
perché se nasse soi e soi se lassa el mondo
dopo tanto tribolar, sercando nel profondo
de dar un senso al viver, che giustifichi el morir.
Vecio mì .. vecio e adess devo partir!
Par cossà ?... par andar dove?...
E intanto sgiossa e la me nuvoetta more.

 

0
1 commenti     0 recensioni    

un altro testo di questo autore   un'altro testo casuale

0 recensioni:

  • Per poter lasciare un commento devi essere un utente registrato.
    Effettua il login o registrati

1 commenti:

  • Verdiana Maggiorelli il 02/12/2011 20:10
    Potenza del dialetto! Amarissima la tua poesia,
    ma molto ben costruita e piena di humus. Bravo!

Licenza Creative Commons
Opera pubblicata sotto una licenza Creative Commons 3.0