Sotta a sta fenesta
cu nu mandulinu
e na voce stunata,
na serenata
ma spiccio
a cantà;
ma sta fenesta,
puru roppu
e na sgulata,
nun sa spiccia
ad aprì,
e quannu
cu l'urdemu filo e voce
rico:
Ammore nun me fa cchiù patì
sinnò ma more.
Te vegu affacciata
là goppa
comma na Maronna
ca a grazia
me vo fa.