Ora màssiettu na sti scaluna e mi taliu lu mari
senza pinsari chiu a nienti...
picchì nienti c'è chiù.
Oggi un c'è chiù nuddu cà m'aspetta
mancu l'erba cà si muovi comu lu ventu trarituri.
taliu sti nuvuli nivuri nivuri comu li corvi
e l'onde ri stù mari cà mi sbrizzianu sta facci troppu stanca
e un pensu a nienti...
picchì nienti c'è chiù.
Mancu l'acqua frisca cà ni vagniò finiu,
sa purtò pi sempri stu mari cu lu buottu chi fici
e un capisciu runni tira stu ventu
runni vieni sta terra nivura nivura
cà cu tantu duluri nì fici chianciri,
e sta erba sicca cà unnavi chiù sapuri i nienti...
picchì nienti c'è chiù.
Puru lu suli ora scumpariu darrè a lu fumu
e sti corvi cà carinu comu carni avvampata,
e sti genti cà scappanu, s'ammuccianu,
currinu via di l'amuri scurdatu,
di lu ciavuru di carni e spina morti,
di erba virdi con un c'è chiù ...
picchì nienti c'è chiù.
Puru lu mari s'arritirò e io màssiettu na sti scaluna
e tiru pietri nà sta porta comu mille discursi, tanti vuci,
comu tanti gocce ri sagnu cà carinu senza spiranza.
Trasu rintra e chiuiu sta porta cunsumata,
stu vento trarituri si li purtò pi sempri
comu li santi scurdati rintra nà chiesa...
Ormai nienti c'è chiù.
Palermo, 23 maggio 2015
di Giuseppe Lonatro