A pisca cu sirama
(A pesca con mio padre)
Cci presciu ddha tumenaca ‘mmatina
Tania cinqu’anni, ma ci penzu pare ieri
‘Zzumpai alli corpi te Santa ‘Ttina
Ia fattu sonni ca pariene veri.
Lu bunanima te sirama nd’era tittu
Ca nde purtava jeu e frauma ‘ccu ‘ppiscamu
Perciò te scusu me ‘zzai te ‘ntra ‘llu jettu
E lu ‘ddisciatai, ca era ora cu nde sciamu.
Ssimme comu a Pasca Epifania
Cu ciarcamu, tutti toi, ‘ddhe canniceddhe
Ca mesciu Cò, cristianu te fatia,
Nd’armau ‘ccu chiumbi, suri e l’amiceddhi.
Panzai a c’era tittu papa Cisariu:
“A cose ‘bbone, Gesù Cristu hai ‘rringraziare”
Ci nc’era tiempu nd’era tittu nu Rusariu!
Ma lu panzieri se nd’era ulato ‘mmare.
Scindimme a ‘ttramuntana, sotta a mare
‘Gguantai na canna ‘ppe la prima fiata,
Pijai e calai, com’era vistu fare;
Sirama me quardau e se fice na risata:
“Fiju, ‘ccussì piji acqua te sarde,
Prima se civa e poi se cala ‘mmare”;
Palore ca me ‘cchiai a tutte le vande,
Comu la vita: ci oi piji, hai prima ‘ddare.
‘Ddhi pisci sarà ca m’erene spattatu?
Tre ‘ffucacatti nati e nu criati;
Tirai e… cci presciu… l’ia pijatu
Ma ‘ddha criatura ia pardutu mare e frati.
Com’era fattu, mbah?, me parve stranu:
Panzai ca ddhu pesce ‘ppe ‘lla fame
S’ia sunnatu na civatura ‘nfacce ‘ll’amu;
Grigie e verdi tanìa tutte le squame.
Te l’occhi te sirama purtava lu culore
Ca mentru ritia me tisse “furtunatu”;
A papa Cisariu panzai, cu ‘rringraziu lu Signore:
Te sotta ‘lla ventre, tirandu, l’ia ‘nzumatu!
Nu me ricordu c’era lappana o spariolu:
Tirai la canna e te la ventre lu ‘nzumai;
Nu me ricordu a quale mare e a quale molu,
Ma l’occhi te sirama, no, nu me li riscordu mai.