È ancora ajere, pecchè
ca è tutto comme ajere,
ce sta chi nun ha avuto,
sulo pecchè ce credeva.
Chi è c'ha miso,
'a libertà dint 'a prigione,
nun sape che r'è 'a vita,
nun sape ch r'è l'ammore.
È ancora ajere,
nuie simme albere spugliate,
pure quand'è primavera,
sulo chi è caruto,
sape 'a verità,
'a pacienza è acqua santa,
'a paura è na prigione,
e me ne moro, si nun esco fore.
È ancora ajere,
hanno spezzato 'e scelle a chi vulava,
ce sta chi dint' 'a caiola s'accuntenta,
chi invece vo 'a libertà pe fuje luntano
'e padrune nun so lloro,
'e padrune nun so lloro.
Se so fermate 'e lancette nfancio 'o muro
E se fermato o tiempo dint a stu rione,
ce sta chi s'annasconne c'a scusa da paura,
chi invece pure a fore se sente dint 'a prigione.
So quatto mure addò stanno chisti viche,
a gente allucca chiano e more dint'a ragione,
e stu silenzio ce fa male, e nun fa cchù rummore,
nuie simme tutte pecore, ca smania e nu lione.
Ancora ajere,
e nun c'abbastano e parole,
io nun vogli'essere
n'auciello muort dint' 'a caiola.
Ancora ajere,
e nun c'abbastano 'e pensiere,
io nun voglio essere,
n'ommo uguale a chillo d'ajere...
... è da acoppo 'e nuvole,
io guardo 'a gente e correre,
e 'o fummo ca fa nera l'anima,
e chi l'ammore nun vo spennere.
Che r'è pe vuje o bbene?
Che r'è pe vuje 'a pace?
Nu sentimento ca nun cunuscite,
uoglio niro ca ve scorre dint' 'e vene.
È' da acoppo 'e nuvole,
io guardo a chi me pensa cu nu surriso,
nun v'annascunnite, ascite fore,
teniteve stritte 'a vita,
ca io me tengo stritto 'o paraviso.